ปกรณัมหรือตำนานของเมดูซ่าที่มีตรรกะบิดเบี้ยวที่อาจแต่งเพื่อความบันเทิงหรือความคิดจริงจัง ได้สะท้อนให้เห็นถึงการปลูกฝังจากวัฒนธรรมและผลประโยชน์ส่วนตนของคนกลุ่มหนึ่งที่มีอิทธิพลในการถ่ายทอดความบิดเบือนทางความคิดของมนุษย์ และความไม่เท่าเทียม เขามองกันในสังคมว่าเพศชายอำนาจเหนือกว่า ไม่ว่าจะเรื่องพละกำลัง การออกรบ  กับการทำความผิดแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ผู้หญิงที่อ่อนแอ เกิดมามีรูปร่างอ่อนแอกว่าเพราะธรรมชาติจัดสรรให้ กับการต้องเป็นที่รองรับความโหดร้ายอย่างเดียวความผิดเพียงครั้งเดียวที่ทำให้ผู้หญิงที่ไม่เคยทำผิดเลยเป็นตำหนิ และเจ็บปวดทั้งชีวิตนี่คือตรรกะที่สังคมเพศชายเป็นใหญ่ต้องการจริงๆหรอ?

​

     ซึ่ง "Rape Culture" และ "Victim Shaming" ที่กำลังเป็นประเด็น ส่วนสำคัญคือวัฒนธรรมการข่มขืน และวัฒนธรรมการประณามเหยื่อ ที่เมื่อเกิดเรื่องราวคดีข่มขืนขึ้นมา ผู้ที่ถูกสังคมมุ่งเป้ากลับเป็นเหยื่อ ที่ทุกคนพร้อมจะหาความว่าเหยื่อมีสิ่งยั่วยุต่างๆจนนำไปสู่เหตุข่มขืนดังกล่าว ไม่ได้นึกถึงสิทธิของการเลือกสิ่งที่ตนเองต้องการของเพศหญิง เพียงเพราะเพศหญิงอาจเป็นเพศที่อยู่ภายใต้อำนาจของเพศชายอยู่นานแล้ว เมื่อสังคมเปลี่ยน สิทธิความคิด ความอิสระ เสรีภาพที่ควรได้รับอย่างเท่าเทียมของเพศหญิงกลับถูกตอกย้ำว่ายังคงต้องอยู่ภายใต้สังคมและวัฒนธรรมที่หญิงยังคงต้องยอมเป็นผู้ตาม ใต้อำนาจเพศชายทุกยุคทุกสมัย ในขณะที่ผู้ที่เป็นคนก่อเหตุกลับไม่ถูกสังคมมุ่งเป้าเท่าที่ควร ซึ่งในทางพื้นฐานของจิตใจมนุษย์ควรมีการยับยั้งชั่งใจ เห็นแก่ผู้อื่น มีความเมตตาให้กับมนุษย์ด้วยกัน แต่สุดท้ายแล้วว่าคำตอบของคำถามกับประเด็นนี้ก็ชัดเจนมากอยู่แล้ว “เพอร์ซิอุส และเหล่าทวยเทพในปกรณัมกล้าเรียกสิ่งนี้ว่าชัยชนะได้อย่างไร เมื่อเหยื่อถูกทำร้ายให้พ่ายแพ้ ซึ่งก็คือผู้หญิง เพศที่ให้กำเนิดมนุษย์ เช่นเดียวกับผู้ชายที่ได้รับการสนับสนุนที่ดีจากผลผลิตของเพศหญิงเช่นกัน”...